vrijdag, oktober 27
pannenkoeken, bowling, matsuri, karaoke enz...
Het is een leuke, gevulde en vermoeiende week geweest. Zoals gewoonlijk heb ik weer te lang gewacht met het updaten van mijn blog waardoor het een samengevatte samenvatting zal worden, mijn excuses daarvoor.zaterdag 21 oktober
Hilde en ik hadden onze roommates en nog enkele andere meisjes beloofd om echte Belgische pannenkoeken te maken. Daarvoor moesten we eerst een reeks ingrediënten gaan halen in de supermarkt zoals suiker, bloem, melk, eieren, roomijs, chocoladesaus,... en dan was het meteen aan de slag. Tegen de middag hadden we samen zeker een 50 tal pannenkoeken gebakken. Die geur was hemels!!! Aoi, Chiyori , en Yon Son (een Koreaanse) waren de eersten om mee te genieten van dit lekkers. De volgende dag zou het de beurt zijn aan de Amerikaanse meisjes.
Na het pannenkoekenfestijn moesten Hilde en ik ons haastten naar de bowling want daar hadden we om 3 uur afgesproken met wat leden van de backpackersclub waar we bij aangesloten zijn. Ik had een doodgewone leuke bowling verwacht zoals in België, maar neenee in Japan gaat het er heel anders aan toe. Je schoenen moet je uit een machien halen; je steekt er klein geld in, duidt je maat aan en voila... Er zijn bowlingballen van Hello Kitty en Mickey Mouse bijvoorbeeld. En wat de bowling zelf betreft is het de bedoeling dat je een masker of een pak aandoet terwijl je bowlt (al doet niet iedereen dat). Na een tijdje werd het opeens donker in de zaal en werden de zijkanten van de banen verlicht. Wie gedurende die 10 minuten een strike gooide, kreeg een verrassing. Wat een leuke bowling!
Hilde en ik / Motoki en Kamei / Haku
Na de bowling dachten Hilde, Ruben en ik dat we iets kleins gingen eten, zo hadden we het toch begrepen. Maar het bleek een heuse bijeenkomst te zijn van de club met ook oud-leden en daar hoort ook een nomikai bij of drinkbijeenkomst. Dat betekende dat we met een 40 tal man voor 25 euro per persoon zoveel konden drinken als we wilden en bovendien een hele reeks gerechtjes kregen voorgeschoteld. Ik twijfelde wel even of ik wilde meegaan want 25 euro is niet niets en ik zat al vrij krap bij kas, maar het was voor ons drie Belgjes de ideale kans om de mensen van de club beter te leren kennen. Ze hadden ons gesplitst zodat we de kans niet kregen om Nederlands te spreken en we ons de hele tijd moesten redden in het Japans. De bijeenkomst duurde wel maar een drietal uurtjes. Tegen half 10 was iedereen buiten.
Aaya, Motoki en Ken / ik en Aaya
Het was dus een plezierige en geslaagde dag.
zondag 22 oktober
Zondagmorgend werden de meisjes op de dorm om 9 uur 's morgends gewekt door het helse gevarenalarm. Dit betekende dat er een brand-en aardbeving drill op de planning stond. Snel mijn kleren aan en naar beneden. Daar was er een moeilijke, onverstaanbare wanneer je net uit je bed bent, Japanse uitleg over dergelijke situaties en ik werd gevraagd om het even snel naar het Engels te vertalen. Dat was echter muri of onmogelijk.
Een half uurtje later aten we de rest van de pannenkoeken op met wat hongerigen en dan keken we met de Amerikaanse meisjes naar het vervolg op Ocean's 11 die we vrijdag hadden gezien, namelijk Ocean's 12 (die me niet helemaal duidelijk was zo vroeg in de morgend).
de moedige, deelnemende jongens / in de wind
Nog wat later was het tijd om met alle buitenlandse studenten te vertrekken naar Ikeda waar het aki matsuri of herfst-festival werd gehouden. Het was de bedoeling dat de jongens een draagbaar schrijn of mikoshi droegen van 3 ton met een vijftigtal-man, wat dus wel vrij zwaar is. In het schrijn zitten 4 kinderen - die 4 goden voorstellen - die een taiko of Japanse drum bespelen. De jongens moesten de 4 goden in het draagbaar schrijn naar het stadsschrijn brengen (en terug). Op zich was het niet zover wandelen, maar als je beseft dat elke jongen een 60-tal kilo (of veel meer voor de grotere jongens zoals Ruben) op hun schouders dragen, en het schrijn bovendien op een steile berg ligt, krijg je wel wat sympathie voor die arme sukkelaars. De meisjes daarentegen mochten er gewoon langs lopen om te supporteren en foto's te trekken (zo hebben we het graag). Er was wel sake voorwien om het harde werk wat te verlichten en na het eigenlijke festival kon iedereen genieten van een overvloed bier (niet aan mij besteed) en lekkere sushi.
Tinne、Roos, Brian en ik / het te dragen schrijn
Het was een hele leuke en vooral gekke groep met al die jongens en (Koreaanse) meisjes in de wind. Het was ook een leuke manier om elkaar wat beter te leren kennen. De sfeer was heel aangenaam met overal drumgerommel, lichtjes, schattige kindjes en gelach. Er was lekker eten en drinken en dus... Met andere woorden: een dikke meevaller!
De rest van de week ben ik twee keer naar de karaoke geweest, een keer in het thema van het vak "populaire cultuur" (dat kan enkel in Japan) en ook woensdagavond wanneer Peter en Caroline - twee Belgjes die een jaar aan Osaka Gaidai studeren - voor een van de eerste keren van hun afgelegen berg afdaalden naar het iets meer bevolkte en beschaafde Suita. Het was een gezellige boel, ik heb vooral ontdekt 1) dat Rick, een Amerikaanse jongen, geweldig goed kan zingen en 2) dat Michael goed kan schreeuwen in de zin van roepen.
Hilde en Caroline / CAT en ik
Dinsdagavond heb ik met CAT (Christine) een echte vrouwenavond gehad. De aanleiding was dat haar moeder haar een grote doos vol chocolade had opgestuurd (bijna 4 kilo) en ze doodgewoon mij kwam vragen of ik ook geen stukje wou. Natuurlijk kon mijn geluk niet op en stelde ik voor om het ineens goed te doen: dit hield in om meisjesfilms zoals "Dirty Dancing 2" en "Moulin Rouge" te zien terwijl we chocolade aten en bijhorende chocolademelk dronken (klinkt hemels, niet?)
Dat was het zowat voor deze week. Voor alle foto's klik hier.
Nog spannende, interessante of doodgewone dingen gebeurd in Belgie?
Let me know!
veel groetjes en knuffels uit Osaka
PS: zondag staat er een flinke bergwandeling van 55 km op de planning. Jullie denken toch aan mij he?
Posted by tummyfish at 03:55
2 comments
woensdag, oktober 18
Shikoku: Matsuyama en Drum Festival
Wat heb ik de laatste tijd uitgespookt? Zowat vanalles!Hetgene wat zeker vermeldenswaardig is: My First Time Karaoke en twee zware maar leuke nachten op het World Commercial Festival in Osaka. Hilde heeft daar twee mooie en gedetailleerde posts over gemaakt dus ik verwijs jullie graag door naar haar blog. Deze twee activiteiten zijn heel leuk geweest, maar hebben me vooral een verstoord bioritme bezorgd!
ayaka en aoi in de karaoke / tinne en ik op het CM festival
Daarbuiten heb ik nog hard geleerd voor mijn kanjitesten tweemaal per week (geloof het of niet), hebben we een interessante uitstap gemaakt naar het gerechtsgebouw in Osaka in het thema van onze lessen Japans Recht - waar ik voor de eerste keer echte Yakuza van dichtbij heb kunnen bewonderen - heb ik de dagdagelijkse dingen gedaan zoals wassen, inkopen doen en heb ik bijna elke avond genoten van een traditioneel Japans bad (heerlijk is dat om de dag af te sluiten!).
Maar nu meer over de afgelopen twee dagen
16 september
Maandagmorgend zijn Ayaka en ik vroeg vertrokken met de trein richting Shin-Osaka, een station dat op een luchthaven lijkt, om daar de shinkansen te nemen naar Matsuyama in Shikoku. Eerst kochten we omiyage of een souveniertje want in Japan is het de gewoonte om bij een eerste ontmoeting een cadeautje te geven. Daarna kochten we onze lunch voor op de trein en dan waren we klaar om 4 uur stilzitten tegemoet te gaan. Ik wilde niet slapen zodat ik kon genieten van het uitzicht en ik heb er inderdaad van genoten. Vooral het oversteken van het hoofdeiland Honshu naar Shikoku over de Japanse binnenzee was adembenemend. (mama en Ronny: we gaan daar zeker een fietstochtje maken eind maart!!)
Aangekomen in het station van Matsuyama wachtten Ayaka's grootouders ons op (kant van de papa). Ze waren heel vriendelijk en stelden me allerlei vragen omdat ze het zo bijzonder vonden dat ik Japans studeerde. Vooraleer we naar Ayaka thuis gingen, stopten we bij de tobeyaki oftewel Tobe Pottery. Het is een traditioneel Japanse pottebakkerskunst met eenvoudige schilderingen in blauwtinten. Hier konden we onze eigen tas, bord, kom beschilderen. Ik koos voor iets om op te hangen tegen mijn muur en schilderde bloemen. Ik heb een beetje geblunderd maar ben toch blij met het resultaat!!! Ik dacht dat we het na een uurtje bakken in de oven mee naar huis zouden krijgen, maar we krijgen het pas binnen een maand opgestuurd helemaal vanuit Matsuyama omdat het veel malen gebakken moet worden om een mooi resultaat te bekomen. Ik ben heel erg benieuwd naar mijn creatie!
onze creaties / echte Japanse tobeyaki
Vervolgens reden we naar Ayaka thuis waar ik alvorens van een heerlijke maaltijd te genieten met Ayaka en haar hond Lion een wandeling naar het strand maakte. Het was prachtig want de zon was net aan het ondergaan en tegen dat we aan het strand aangekomen waren hadden het water en de lucht alle kleuren van de regenboog. Het uitzicht werd nog eens zoveel mooier door de bergen die ons omringden. Spijtig dat ik mijn camera vergeten was, maar je kan je er wel iets bij voorstellen veronderstel ik!
ik en Lion
Terug aangekomen en een beetje moe werd ik weer helemaal wakker van het heerlijke eten. Er was vis, vlees, groentjes, rijst en gedroogd zeewier. De bedoeling was dat je een velletje zeewier nam, er wat rijst op legde en dan groentjes en vlees of vis naar believen en vervolgens rol je dat op tot een soort cilinder. Als nagerecht was er meloen, heel erg duur in Japan!! Maar het was nog niet gedaan. Toen de tafel nog maar net afgeruimd was, werd er opnieuw plaats gemaakt deze keer voor Japanse thee (poederthee zoals bij de theeceremonie), wagashi of Japanse cakejes en pralines die Ayaka haar vader speciaal was gaan kopen omdat ik Belg ben (aan 2 euro per stuk). Ik was natuurlijk heel blij, maar mijn buikje zat echt wel vol!
Ayaka's familie aan tafel / pralines
Na het eten hebben Ayaka en ik nog naar een filmpje gekeken, dan was het in bad en dan recht in bed want de volgende dag zou weer een zware dag worden!
17 september
Om 8 uur was ik opgestaan en om kwart na 8 stond er al een heerlijk ontbijt gereed op tafel. Wanneer dat op was (moeilijk moeilijk om zoveel te eten als je nog maar net wakker bent) was het tijd om te vertrekken naar het station om de trein te namen naar Niihama waar het Drum Festival of Taiko Matsuri te doen was. Het festival dateert van de 17de eeuw en wordt gedurende drie dagen gehouden in oktober. Elke wagen weegt zo'n 3 ton en is gewoven met gouden en zilveren draden. Binnenin is er een grote drum die bespeeld wordt en voor de buitenkant moet je de foto's eens grondig bekijken. De wagen wordt gedragen door een dertigtal mannen. Vooraleer we de trein namen heb ik van Ayaka's moeder nog sweet potatoe cakes gekregen een specialiteit van de streek. Wanneer we dan met de trein aankwamen in Niihama wachtten Ayaka's grootouders langs moeders kant ons op. Zij brachten ons met de auto naar de plaats van het festival want het zou snel beginnen.
vanuit de trein / Taiko-dai
Aangekomen was ik meteen overweldigd door het aantal mensen, er waren naar het schijnt zo'n 150 000 toeschouwers. Het festival duurt dagelijks tijdens de middag van 12 tot 4 en savonds van 7 tot 9. Eerst waren de kinderen uit de naburige scholen aan de beurt. Zij bereidden zich voor om later ook volwaardige deelnemers te worden. Ik moet nog vermelden dat enkel mannen kunnen deelnemen tot Ayaka's spijt die bijna 4 uur lang heeft gezegd hoe hip het wel niet was en hoe graag ze wel niet wilt deelnemen! Niets aan te doen of in het Japans: しかたがない. Na 4 uur rechtstaan, want er was geen zitplaats meer, was het tijd voor een klein wedstrijdje als afsluiter. De 18 deelnemende wagens moesten zo lang mogelijk omhoog gehouden worden door de mannen. Onze favoriete kleur geel was de winnaar en ik was stiekem blij dat het gedaan was want ik was heel erg moe.
ik en de taiko / 's avonds
Na bij Ayaka's grootouders genoten te hebben van sushi en sashimi (duur!!) gingen we nog even kijken naar de avondvoorstelling en dan was het al tijd om huiswaarts te keren want Ayaka had de volgende morgend les. We namen de nachtboot naar Osaka die heel erg luxueus was tot mijn verbazing. Wij hadden wel de goedkoopste tickets genomen en dat hield in dat je sliep in een grote kamer met een twintigtal futon of Japanse dunne matrassen en een dun lakentje. Normaal zou ik het heel koud gehad hebben maar omdat ik zo moe was heb ik als een roos geslapen tot we aankwamen om 7 uur smorgends.
Het was een bijzonder leuke ervaring en ik wil zeker nog eens terugkeren wanneer ik wat meer tijd heb want er is heel veel moois te bekijken in de Ehime-prefectuur.
Posted by tummyfish at 13:22
4 comments
maandag, oktober 9
schrijnen, tempels en wandelen
Het was weer een druk weekend...zaterdag 7 oktober
Vrijdag werd ons op het centrum voor internationale affaires gevraagd om zaterdagmorgend een kijkje te gaan nemen bij het Imamiya Ebisu-schrijn. Daar wordt van 9 tot 11 januari het Toka Ebisu festival gehouden. Gedurende deze 3 dagen komen er zo'n miljoen bezoekers over de vloer die zich richten tot de god van de handel en rijkdom, Ebisu. Veertig Lucky Girls of fukumusume verkopen geluksbrengers die aan bamboetakjes gehangen worden en elke klant kiest zijn eigen lucky girl uit.
Ons werd gevraagd of we ook dergelijke meisjes wilden worden op het festival. Het is een hele eer om dit te mogen doen aangezien de meisjes normaal gezien uit een 4000-tal geinteresseerden worden geselecteerd. Pas op als we willen deelnemen moeten ook wij een speech van 1 minuut voorbereiden waarin we uitleggen waarom we zouden willen deelnemen, maar ze zoeken ongeveer vijf buitenlandse meisjes en we waren maar met 4 geïnteresseerden (Roos, Tinne, Hilde en ik)... Ik hoop dat we erbij zullen zijn!! Als kers op de taart zouden we na het festival de kimono die we moeten dragen mee naar huis krijgen. Duimen jullie voor ons?
fukumusume / de priester en wij aan het imamiya-ebisu schrijn
Zaterdagmorgend nam Masami Takahashi van het centrum voor internationale affaires ons dus mee naar het schrijn waar we ontvangen werden door de priester ter plaatse. Hij vertelde ons in het kort over het festival, wat de meisjes zoal moeten doen en wat de procedure is om geselecteerd te worden. We kregen ook foto's te zien en konden even het schrijn gaan bezoeken. Na afloop kregen we zelfs enkele souveniertjes mee naar huis.
We bezochten ook nog de Shitennouji-tempel ( 四天王寺)vlak in de buurt. Letterlijk betekent het de tempel van de vier hemelse koningen. Prins Shotoku Taishi vocht in de 6de eeuw voor de adoptatie van het boeddhisme in Japan. Er wordt gezegd dat hij daarin slaagde door tot de vier hemelse koningen, de soldaten van Boeddha, te bidden. In 593 liet hij deze tempel neerzetten als eerste officieel geregistreerde Boeddhistische tempel van Japan.
shitennoji / hilde en ik
Smiddags trokken we naar Umeda om daar een hapje te eten en nog even rond te lopen. Masami trakteerde ons op een heerlijke maaltijd. Nadien gingen we nog op zoek naar een manga die we konden lezen voor ons project voor de lessen van manga. Ik was al een tijdje op zoek naar de manga van Osamu Tezuka waar Disney's The Lion King op gebaseerd is en gisteren heb ik die dus eindelijk gevondenen, yay!! Ruben kocht een nintendo DS met een spelletje om je kanji mee te oefenen.
Om 6 uur zijn Ruben, Roos en ik nog iets gaan drinken met een Japanner Youhei en een klasgenoot van hem, Ryou. Het heeft niet zo lang geduurd want we waren allemaal veel te moe. Het was dus hoog tijd om te gaan slapen...
zondag 8 oktober
Gisteren trokken we (Ruben, Hilde en ik) naar Kyoto. Eerst wandelden we van het station tot aan de beroemde Ginkakuji-tempel, een uurtje goed doorstappen. Aangekomen bezochten we natuurlijk de zen-tempel die op zichzelf niet echt heel impressionant is, maar de omliggende tuin is prachtig en voelt heel spiritueel aan.
ik / ginkakuji
Na de tempel bezocht te hebben, begonnen we aan onze eerste hike in Japan. Het was even afzien om de top te beklimmen van de Daimonji-berg, die zijn naam leende aan een festival dat op de heilige berg gehouden wordt, maar het prachtige uitzicht op 500 meter hoogte op Kyoto heeft zeker geloond. Ook het opeten van onze heerlijke Japanse obentou of lunch was gezellig in de bergjes maar wel wat te koud naar onze zin. Tijdens de daling kwamen we nog enkele tempels en schrijnen tegen waaronder een klein schrijntje vlak naast een natuurlijk watervalletje waar monikken zich naakt douchen onder het koude water.
hilde, ik en onze obentou / uitzicht over Kyoto
Terug in de stad deden we nog de gekende Filosofenwandeling en dan was het terugkeren naar het station wat weer een eindje flink doorstappen was. Kyoto is een bijzondere stad waar ik zeker nog een aantal keer naar zal terugkeren. Elke keer ontdek je immers nieuwe tempels en schrijnen verborgen in smalle kleine straatjes.
In totaal hebben we toch een dikke 15 kilometer afgestapt en waren we bekaf. Terug thuis hebben we ons voor de eerste keer in een maand schuldig gemaakt aan een lekker ongezonde, westerse maaltijd McDonalds. Smaakte dat heerlijk seg...
Ik heb zelden zo goed geslapen.
groetjes
Hoe waren de verkiezingen in Belgenland?
Posted by tummyfish at 08:07
3 comments
woensdag, oktober 4
het laatste nieuws
Vandaag ben ik 3 weken in Osaka en dus is het hoog tijd om mijn blog weer een beetje up te daten. Ik ben ondertussen helemaal gesettled en er is niets dat ik hier nog mis (let op, materieel gezien natuurlijk!!) Vorige week heb ik een fiets gekocht, zondag een gsm en sinds maandag heb ik eindelijk ook internet op mijn kamer!! Maar niet getreurd, het klinkt allemaal heel duur maar ik heb, eveneens sinds maandag, een jobje als lerares Nederlands en Engels.gsmnummer: (+81) 080 5338 1337
email op mijn gsm: woutersjudith@ezweb.ne.jp
30 september
Zaterdag ben ik met Ayaka (mijn roommate), Aoi (mijn buurmeisje) en Hilde naar Umeda getrokken. Ayaka en ik hadden een router nodig om internet te kunnen delen op onze kamer anders zou het een te dure zaak geworden zijn, Hilde had een webcam nodig. Dé plaats bij uitstek om dergelijke dingen te kopen is Yodobashi, een electronicagigant van formaat. We hadden dus snel gevonden waar we naar zochten.
Onze volgende stop was crèmerie "31". Het is te vergelijken met Ben&Jerry's in België maar dan met veel meer smaken om uit te kiezen en het is ook iets goedkoper. Na het ijsje was het richting shoppingcenter. Daar vindt je op de bovenste verdieping een grote game hall waar je echt alles kan doen: water splash (zoals in Walibi, maar dan binnen), allerlei videospellen spelen, fotos trekken, in een reuzenrad gaan (dat aan het shoppingcenter is gebouwd), drummen enz... We hebben er eerst "perikura" genomen: dit zijn kleine fotootjes waar je met een aantal personen in vreemde houdingen opstaat en die je dan nadien versiert met opschriften enz.. Hoe voller de foto's versierd (en verpest) zijn hoe beter naar de normen van de meisjes hier. Nadien wilde ik per se een drumspel uitproberen wat ik tot tweemaal toe gewonnen heb en nadien hebben we nog een ander spel gespeeld waarvan ik de naam vergeten ben. Het was in ieder geval heel erg leuk.
ik en Ayaka / versieren van de "perikura"
Ayaka moest op tijd naar haar "baito" (studentenjob) dus lieten Ayaka en Aoi ons achter in de reusachtige shopping mall tussen een honderdtal klerenwinkels. Het gevolg daarvan is dat Hilde en ik goed gewinkeld hebben en ook "wat" centjes hebben uitgegeven. Oeps! (het mocht wel want zoveel kleren hadden we absoluut niet bij...)
Ook wij moesten op tijd terugkeren naar de dorm want 's avonds werden we officieel verwelkomd in de dorm met een heuze welcome "party". Naar Japanse normen houdt dat in dat alle buitenlandse studenten en hun roommates op een rij gaan staan en de buitenlanders zichzelf en hun roommate snel voorstellen (voor de zovéélste keer). Als dat gedaan was toostten we met een glaasje thee (geen alcohol, oh nee!) op een goed jaar in de dorm en dan was het aanvallen geblazen! Er stonden 2 grote tafels gevuld met lekkere gerechten waarvan we zoveel konden nemen als we wilden.
Hilde, ik en het eten / Ayaka, Aoi, Hitomi
Na het eten hadden de Japanse meisjes een spel georganiseerd. Je werd in groepen verdeeld per verdiep en uit elke groep moest iemand iets tekenen, zoals bijvoorbeeld Mickey Mouse. Het verdiep met de beste tekening kreeg dan een punt en het verdiep dat na 5 verschillende opdrachten het meeste punten had won 2 zakken vol koekjes en snoep. Het is het verdiep van Hilde geworden... :( (Ik gun het haar natuurlijk wel)
tekenwedstrijd / wij en enkele Japanse meisjes
Na ongeveer twee uur was het feestje al gedaan en dan ben ik nog wat voor school gaan werken want het was nog maar 8 uur. Feestjes lopen niet uit in Japan, hoe leuk ook!!
1 oktober
Zondag waren we van plan om nog een tempel in de buurt en een kruidentuin vlakbij te bezoeken, maar de regen was een beetje een spelbreker. Bovendien kwamen de mensen van het internet bij Hilde langs om een contract te tekenen. Dan zijn Ruben, Michael en ik maar een chocomelk gaan drinken en een cakeje gaan eten.
Nadien had ik een afspraak met mijn eerste leerling. Ik had afgesproken met Yoshiko om 4 uur aan het station vlakbij. Yoshiko is een 26-jarige Japanse die dolgraag Nederlands wil leren omdat ze een Belgische vriend heeft. Om 4 uur pikte ze mij op aan het station en dan zijn we samen een theetje gaan drinken om te bespreken wat ze juist verwacht van de lessen, haar niveau te bepalen en af te spreken welke dagen ze les wil volgen. Ze vertelde me dat haar vriend haar enkel vreemde dingen had aangeleerd en dat was inderdaad zo. Het enige wat ze me in het Nederlands wist te vertellen was "Oppassen want anders krijgt ge op uw bakkes", "schol" en "lekker". Nadien zijn we nog gaan zoeken voor een Nederlands tekstboek dat we eventueel zouden kunnen gebruiken voor de lessen, maar dat vonden we niet. Ik heb er dus eentje bij amazon besteld. (gisteren was de eerste les en ik moet zeggen dat haar uitspraak bijzonder goed is!!!)
Voor de rest heb ik al flink mogen studeren want tegen elke les Japans moet ik de kanji (Chinese karakters) uit de tekst van de vorige les leren en er een testje van afleggen. Bovendien moeten we ook tegen elke les een paar teksten lezen. Het wordt wel zwaar dit jaar, maar dan leren we bij he!!!