woensdag, februari 21
Hokkaido deel 1: Sapporo en Shiraoi
Maandag 5 februari vertrokken we dan eindelijk op onze reis naar Hokkaido. We moesten trein, bus en ferry nemen om tot in Hokkaido te geraken! We vertrokken maandagavond om 6 uur op de dorm en we zijn dinsdagavond om 9 uur aangekomen, het was dus een reisje van zo'n 27 uur!
Hokkaido is het meest noordelijke eiland van de 4 hoofdeilanden van Japan (Hokkaido, Honshu, Shikoku en Kyushu). Hokkaido heeft een totale oppervlakte van 83 453 km² en een bevolking van ongeveer 5 miljoen 500 000 inwoners. Een heel klein deel van de bewoners (10 000 - 150 000) van het eiland behoort tot de Ainu- de oorspronkelijke bewoners van Japan. Hokkaido heeft koude ijzige winters en koele zomers. In de zomer is het een toeristische trekpleister voor de Japanners die willen vluchten uit de meer zuidelijke hete en vochtige steden.Een reis verloopt echter zelden zonder problemen en deze keer was dat niet anders. We hadden wel niet verwacht dat het eerste probleem ongeveer zo'n half uur na vertrek al zou opduiken. Onderweg naar Namba op de trein deelde Natale ons mee dat ze haar ferryticket was vergeten. Ze moest op haar eentje terug naar de dorm om haar ticket te gaan halen en proberen om nog op tijd te zijn voor de bus. Ze haalde de bus nét niet, ze was denk ik maar 3 minuutjes te laat. Wij waren met ons drieën al wel onderweg naar Maizuru waar de ferry zou vertrekken en Natale had geen andere keuze dan de taxi te nemen (die haar voor een tijdsduur van 2 uur en een half ongeveer 300 euro heeft gekost!!) Dat was dus geen meevaller voor haar...
Om 12 uur konden we dan de boot op en we zijn ongeveer meteen gaan slapen. De volgende dag moesten we nog een een volledige dag op de boot doorbrengen maar dat viel eigenlijk heel goed mee want de boot is voorzien van een winkeltje, restaurant, café, massagestoelen, publiek bad, speelruimte, enz... genoeg manieren om je bezig te houden dus! Op de boot leerden we ook een Japanse vrouw kennen die ons de volgende dag mee uit eten nam en ons rondleidde in Otaru met haar vriend en ons bovendien later nog uit de nood zou helpen.
op de boot/onze slaapplaats/op stap met Kemmy en Masashi
Sapporo
Sapporo is de hoofdstad van Hokkaido en organiseert jaarlijks het beroemde Sneeuwfestival. Het festival was eigenlijk de voornaamste reden voor ons bezoek aan Hokkaido maar achteraf gezien naar mijn mening zeker niet het mooiste of beste wat we gezien hebben.
Mijn eerste indruk van Sapporo was "sneeuwstad": de straten zagen wit en nadat auto's er over reden zagen ze nog altijd wit . Op de voetpaden lagen bergen sneeuw en alle gebouwen, bomen, auto's enz... hadden een mooi laagje sneeuw. Ik had nog nooit zoveel sneeuw bij elkaar gezien, dat zou leuk worden. Op het station deelden ze zelfs boekjes uit in mangavorm waarin de do's en don'ts voor wandelen in de sneeuw werden uiteengezet; heel komisch.
De eerste dag na onze bagage afgezet te hebben in de jeugdherberg gingen we meteen het sneeuwfestival verkennen. Het sneeuwde die dag heel erg hard waardoor we de details van de sneeuwsculpturen eigenlijk helemaal niet goed konden zien, er was ook teveel volk en door de hoeveelheid sneeuw waren mijn schoenen doorweekt waardoor ik het heel koud had. Na ongeveer anderhalf uur rondlopen in de sneeuw besloten we dan toch maar ergens lekker warm te gaan eten en dan terug naar de jeugdherberg te keren om wat op te warmen. Als het elke dag zo hard zou sneeuwen zouden we niet veel buiten kunnen komen, dat stond vast.
enkele kiekjes van die dag
De tweede dag stond de rest van de sneeuwsculpturen op de planning en zouden we ook eens een kijkje gaan nemen bij de ijssculpturen die in een andere buurt gestationeerd waren nl Susukino. Die dag was het veel aangenamer om buiten te komen want de zon scheen en het sneeuwde maar met momenten. Natuurlijk was het nog altijd koud, maar daarvoor was een koffie of warme chocomelk bij Starbucks de perfecte oplossing voor.
Een van de mooiste beste plaatsen om een mooi zicht over niet alleen de stad, maar vooral het sneeuwfestival te krijgen was de TV Tower. Het leek Hilde, Cat en mij dus geen slecht idee om de lift tot op de top van de toren te nemen. De prijs (5 euro) en de lange rij mensen die stonden aan te schuiven deden ons echter van gedacht veranderen. Achteraf gezien was dat geen slecht idee. We besloten even rond te lopen tussen de standjes met eten en drinken die daar vlakbij stonden en aan het standje van de Chai (soort van melkthee) kochten we een theetje. Wat we niet verwachtten was dat de mensen van dat standje ons binnenvroegen en ons gratis allerlei snacks van de andere standjes aanboden. We kregen currysoep, gefrituurde patatjes en een American Dog (worst met gefrituurd deeg rond). Wanneer Cat en Hilde een doos van de thee kochten werden onze bekertjes ook nog eens twee keer gratis bijgevuld. Ik herinnerde me die avond weer waarom ik zo van Japanners houd (althans toch dat aspect) ...en blij dat we waren!!
ijs- en sneeuwsculpturen (wauw!)
Shiraoi
9 januari maakten we een daguitstapje naar Shiraoi, een klein stadje wat zuidelijker van Sapporo dat vooral bekend is om zijn Ainu museum. Het museumgedeelte zelf is eigenlijk heel beperkt en oud, maar het leuke aan het domein is het gereconstrueerde Ainudorp. Bovendien is het gelegen aan een meer, dat bevroren was die tijd van het jaar, wat voor een zeer mooie locatie zorgde. Wat ik wél een tegenvaller vond waren de beren en honden - die een groot deel uitmaken van de oorspronkelijke Ainucultuur - die in erbarmelijke toestand werden gehouden en er allemaal gedeprimeerd uitzagen... Ik moest toch even slikken toen ik dat zag!
Zoals ik al zei stelde het museumgedeelte niet veel voor (ik heb al zoveel omtrent de Ainu gelezen en wat in het museum uitgelegd en uitgebeeld werd wist ik dus al voornamelijk), maar natuurlijk is het altijd wel leuk om oude artefacten en kledij van dichtbij te kunnen bekijken. Na het museum gingen we het gereconstrueerde dorp verkennen. Opvallend was de gedroogde vis (uit het meer!!) die je overal tegenkwam (zie foto). We konden ook een dans - en zangvoorstelling bijwonen die door Ainu afstammelingen werd uitgevoerd - zeer impressionant!
Na de voorstelling hadden we eigenlijk alles al gezien en het was nog maar middag. Ik vond het persoonlijk nog een beetje vroeg om al naar huis te gaan en aangezien ik een boekje had gelezen dat het museum workshops aanbood heb ik er bij de informatiestand achter gevraagd. Even later dook er een man op in Ainukledij en voor we het wisten maakten we ons eigen Ainu instrument: de mukkuri. Het (mond)instrument is heel klein en bestaat uit enkel bamboehout en een koordje. Klinkt simpel, maar het bespelen ervan is toch nog iets anders hoor!
Aan het museum is ook een groot gebouw vol met souvenirwinkeltjes verbonden. Voor de eerste keer sinds ik in Japan ben had ik medelijden met de mensen. Elk winkeltje bood ongeveer dezelfde voorwerpen aan aan ongeveer dezelfde prijs en bij elk winkeltje lokken ze je binnen en proberen ze je iets te doen kopen. Een mevrouwtje smeekte ons zelfs om iets te kopen omdat ze anders niet kon overleven. Ik vond het een heel triest zicht...
Meer avonturen in Hokkaido deel 2: terug in Sapporo, Lake Toya en Otaru!
1 Comments:
hoi judepoke,
het ziet er een leuke maar wel heel koude reis uit! Maar ondanks de koude wil ik er zeker eens samen naar toe gaan hoor.
Kunt ge al muziek maken op uw zelf gemaakt ainu-instrument?
powk
ps. op onze trip moet gij mijn ferryticket bewaren zodat ik het nergens vergeet en 300 euro aan taxikosten moet betalen he!
Een reactie posten
<< Home