zaterdag, december 30
Kerstmis in Matsumoto
Voor ik aan mijn verslag begin wil ik dit nog even zeggen:Ik hoop dat iedereen een fantastische kerstmis heeft gehad (ik alvast wel, al heb ik jullie natuurlijk gemist) en ik wens iedereen van harte een 2007 vol geluk, liefde, een goede gezondheid!, succes, en nog veel meer. Als we het dierlijk symbool van het nieuwe jaar - het everzwijn- mogen geloven dan belooft het een goed jaar te worden. Het zou iedereen immers persoonlijk geluk en professioneel succes moeten brengen. Laten we afwachten om te zien of het zijn plicht volbrengt... Hier in Japan ga ik Nieuwjaar op een zeer originele manier vieren. Morgen beginnen Hilde, Ruben, ik en andere leden van de backpackersclub 's avonds aan de beklimming van een berg in Kobe om dan op de top beloond te worden met de eerste zonsopgang van het nieuwe jaar! Wat zeggen jullie daarvan? Ik kijk er alvast naar uit!!
22 december
Vrijdag zijn we rond de middag aangekomen aan het station van Matsumoto waar Wim ons opwachtte na een busreis van ongeveer vijf uur. We moesten eerst een twintigtal minuten met onze (veel te volle) koffers sleuren naar zijn appartementje. Onderweg stopten we langs de winkel om eten te kopen voor ' savonds. Het werd Japanse curry met appel en honing met als nagerecht heerlijke pannenkoeken, heerlijk dus. Veel anders dan koken, rusten, beetje muziek luisteren en spelletjes spelen op de dreamcast is het die dag niet geworden. Aangezien het aanzienlijk koud is in Matusmoto (temidden van de Japanse Alpen) in vergelijking met Osaka (zuidelijker en bovendien aan het water gelegen) was het toch wel even wennen aan het frisse appartementje van Wim. De lekkere warme curry, pannenkoeken en onze eerste ervaring met een Japanse kotatsu hebben ons zeer veel deugd gedaan.
curry is lekker!! / wim en zijn stoere pannenkoek / Hilde geniet
23 december
Zaterdag kwamen Sven en zijn vriendin en ook Stijn onze jaargenoot aan in het Matsumoto. We gingen eerst Sven oppikken en dan gingen we samen naar het Matsumoto kasteel na eerst door het kikkerstraatje gelopen te hebben (een straatje met een aantal winkeltjes in het teken van de kikker). Het kasteel was zeer mooi en het kikkerstraatje was heel gezellig, maar het was wel koud buiten dus wilden we warmere temperaturen opzoeken in afwachting van Stijn zijn aankomst. We besloten bij Mos Burger te gaan eten ( de Japanse en gezondere variant van McDonalds). Lang moesten we niet wachten op Stijn want toen we ons net neergezet hadden kregen we van hem een telefoontje dat hij gearriveerd was.
twee kikkertjes / groepsfoto bij het kasteel / ik
Na onze heerlijke maaltijd ging Stijn zijn bagage afzetten in zijn hotel om daarna samen met alle Belgen die zich ondertussen in Matsumoto verzameld hadden (David, Joris, Wim, Phillipe, Stijn, Michael, Ruben, Hilde en ik) een heuse nomihoudai (all you can drink) te doen. Rond 12 uur was het nog niet gedaan want er stond nog een R&B-feestje op het programma. Het was een gezellig feestje met eerst een paar dansnummers, nadien een optreden van enkele dansers, gevolgd door een optreden van een paar MC's en als afsluiter een DJ die zijn werk uitstekend deed. Rond 3 uur zijn we doorgegaan omdat we de volgende dag een "zware" wandeling op het programma hadden staan. Je kan je wel voorstellen dat zoveel mannelijk Belgisch testosteron bij elkaar voor een vrij marginale avond zorgde, maar het werd er in ieder geval wel eentje dat me lang zal bijblijven.
Stijn, Ruben, ik en David / Hilde en Sven
24 december
Zondag wilden we wandelen naar het Alps Park bovenop een berg. We hadden ons door Wim en David laten vertellen dat dat een zware wandeling was en dat we onze kop gevallen waren dat we daar tevoet naartoe wilden gaan. Natuurlijk wilden wij als leden van de backpackersclub ook in Matsumoto een wandeling maken. We stonden dus op tijd op om aan de "zware" wandeling te beginnen. Net toen we dachten dat de wandeling echt zou gaan beginnen wist Wim ons te vertellen dat we er bijna waren. Het was ocharme een klein uurtje stappen, geen uitdaging voor ons dus!!! Vanuit het park hadden we een mooi uitzicht op de omringende bergen, maar de leukste attractie was het dierenpark. Er waren Japans sprekende papegaaien, konijnen en cavia's, eendjes, een schaap, geitjes, Japanse aapjes, pony's, tanuki's, enz... Ik ben vooral dikke vriendjes geworden met een papegaai die mij graag nadeed. Het was echter wel heeeeel koud daar in het park dus zijn we niet zo lang gebleven. We moesten bovendien op tijd terugzijn voor het kerstfeestje.
Wim, Stijn, Ruben, ik en Hilde / ik en mijn papegaaivriend
Kerstavond zouden we met alle Belgen vieren, andere buitenlandse studenten en Japanners die wilden komen en kerstmis met ons vijven (Stijn, Wim, Ruben, Hilde en ik). Zo gezegd zo gedaan.
Hilde, ik en Wim / ook onze jaargenoot Kevin was van de partij
David en Wim hadden een leuk zaaltje gevonden waar we tegen een redelijke prijs tot 3 uur konden vieren. We waren uiteindelijk met zo'n 30 mensen. We hebben goed gedronken en gegeten; alles samen voor zo'n 25 euro. Het eten was een grote schotel met vanalle dingen die normaal gezien lekker zouden moeten zijn maar aangezien de schotel koud was vond ik het niet te eten: bah... Het drinken daarentegen was wel lekker: cocktails en umeshu (Japanse pruimenwijn). Het leukste moment van de avond was 12 uur: de schuimwijn werd bovengehaald en de Belgen gaven naar traditie elkaar een cadeautje! Ik heb van Stijn een witte varkenknuffel gekregen: heeeel schattig en ik was er dan ook heel blij mee!! DANKU Stijn! Verder kan ik zeggen dat ik voor de eerste keer de effecten van alcohol gevoeld heb (niet te veel maar ook niet te weinig :)).
wim, ik en mijn nieuwe aanwinst / Joris en Philippe
kerstmis
Na lang uitslapen besloten we kerstdag van start te gaan met een paar uurtjes karaoke. De karaoke was echter niet zoals de onze in Osaka (we hebben vaak hilarische discussies gehad over de pro's en contra's van Osaka, Tokyo en Matsumoto. De karaoke hier was in ieder geval een overduidelijk minpunt!). De kamer was veel te warm, duurder, het apparaat selecteerde verkeerde nummers, je moest alles manueel ingeven, soms leek het ritme trager te gaan dan bij het originele nummer, enz... Ik was er niet van te spreken! Maar natuurlijk was het wel heel leuk :)
Hilde en de berg cadeautjes / wij en onze driekazenpasta
Na de karaoke was het tijd om onze inkopen voor ons kerstdiner te doen. Op het menu stonden als voorgerecht kippenroomsoep en tomatensoep, hoofdschotel werd macaroni met driekazensaus en hesp, nagerechten waren vanillepudding met chocolade, chocoladefondue met fruit en als allerlaatste (er teveel aan) een chocoladecake van 12 euro!! Een overdosis chocolade dus...
Voor we naar Matsumoto kwamen hadden we afgesproken om voor iedereen een cadeautje te kopen dus met kerstmis kreeg en gaf iedereen 4 cadeautjes. Aangezien we zoveel gerechten hadden besloten we tussen elk gerecht een cadeautje te geven. Ik kreeg een kikker-500 yen-spaarpot van Ruben, een schattige geurverspreider van Stijn, lieve oorverwarmers van Wim en een dieren-drinktas van Hilde; DANKU schatten van me! De originele cadeautjes zorgen voor veel leuke momenten en ik denk dat iedereen zeer content was ondanks de verre afstand van het moederland.
Stijn met zijn twee tassen / ik met Hilde en haar kussen
26 december
Normaal gezien zouden we op tweede kerstdag gaan skieën om toch van een witte kerst te kunnen genieten maar de sneeuw liet ons in de steek (stomme klimaatsveranderingen toch...)! Dan besloten we maar een dagje naar Nagano te trekken, een grotere stad een uurtje verwijderd van Matsumoto.
In Nagano stond de tempel Zenkou-ji en het stadium van de olympische winterspelen van 1998 op de planning.
voor de Zenkou-ji / Hilde doet alsof ze boos is
Gelukkig Nieuwjaar allemaal!!
Posted by tummyfish at 08:30
4 comments
donderdag, december 21
foreign students music festival - 大阪留学生音楽祭
Zoals beloofd een update over het festival van zondag. Aangezien ik morgenvroeg (binnen 6 uur) vertrek naar Matusmoto om daar kerstmis te vieren met een aantal Belgjes, heb ik niet veel tijd om nog een heel tekstje te schrijven, maar...... ik zal jullie dus voorlopig achterlaten met enkele fotootjes en een paar weetjes:
groepsfoto
Ruben en ik in mijn jurk
Ruben wordt geïnterviewd
ik en de andere presentator (rechts van mij)
Ruben, Yumiko en ik na het festival
even poseren- ik had enorm veel zenuwen!! maar ik heb het goed gedaan!!
- de show stond in het teken van de wereldvrede en daarom was ik blij dat ik er een deel van mocht uitmaken
- ik had een avondjurk met boa en naaldhakken aan (die veel te klein waren waardoor ik elke keer ik het podium opliep schrik had om te vallen)
- ze hebben meer dan een uur over mijn haar en make-up gedaan
- de show presenteerde ik samen met een 37-jarige, lelijke maar grappige en vriendelijke Chinees
- Ruben is geïnterviewd geweest voor de televisie en ik voor de krant
- mijn naam en een deel van het interview (heel kort natuurlijk) is verschenen in de krant van de volgende dag
- de show is voor een tiental minuten uitgezonden op de regionale televisie
- Ruben heeft zijn fluit-act enorm goed gedaan!
- een Japans nummer tegen de oorlog zingen met 135 internationale studenten geeft een goed gevoel!!
Ik wens jullie allemaal een zalig kerstfeest! geniet ervan!! (veel cadeautjes, lekker eten, vrienden en familie ... ik ben jaloers!!). Ik zal kerstmis niet in België kunnen vieren met jullie allemaal, maar ik ga zeker en vast aan jullie denken!
Ik ga ervoor mezelf ook het beste van proberen te maken in de besneeuwde Japanse bergjes (een perfecte locatie voor kerstmis) de komende week!
Ik houd jullie op de hoogte!
een dikke knuffel
Posted by tummyfish at 16:10
2 comments
vrijdag, december 15
Nog altijd druk druk druk!!
De regelmaat waarmee ik nieuwe berichten schrijf op mijn blog doet misschien vermoeden dat ik het druk heb en … wel dat is ook effectief zo!
Ik wist van dit gebeuren af omdat Ruben een tijdje geleden plotseling gevraagd werd om een stukje fluit te spelen op het festival. Een tweetal weken geleden ben ook ik op een of andere bizarre manier verwikkeld geraakt in dit gebeuren.
website van het festival: klik hier
De repetitie zelf was vrij saai. Ik was vooral geïntrigeerd door een knappe fotograaf die er rondliep en die voortdurend foto’s van mij en Ruben trok. Het was eigenlijk wel een komisch zicht. Tegen het einde van de repetitie kon ik het liedje al vrij goed zingen en waren mijn zenuwen al aanzienlijk verminderd, maar het ergste moest echter nog komen!
Het is een beetje langdradig geworden, maar in dit verhaal zitten wel een aantal leuke anekdotes verscholen naar mijn mening. Waar ik eigenlijk toe wilde komen was dat ik het door dit muziekfestival vrij druk heb (telefoontjes, bijeenkomsten tijdens de middagpauzes, tijdens weekavonden, vanbuiten leren van het transcript, het schrijven van een zelfvoorstelling, voortdurend op sms’jes van Daisuke reageren…)
Ook school doet daar nog een schepje bovenop. Ook al hebben de buitenlandse studenten geen examens, alle proffen willen hun studenten toch nog een laatste uitdaging geven voor het semester eindigt. Dit wil zeggen dat we een hele reeks testen, presentaties en papers moeten voorbereiden. Je ziet het: druk druk druk!!!
Ik geef nog een update over mijn grote uitdaging van zondag voor ik vertrek naar de bergen, wees gerust (en fotootjes)!!
Nu krijg je er ook alvast eentje:
Roos, David, ik, Hilde en Ruben op Hildes 20ste verjaardag!
PS: hopelijk maak ik geen te grote afgang want het aantal toekijkers zal niet bescheiden zijn om het met een understatement te zeggen en het wordt voor een klein deeltje op Terebi Osaka uitgezonden!! Stressss...
Branden jullie een kaarsje voor mij?
Posted by tummyfish at 14:25
2 comments
dinsdag, december 5
Een druk weekend
Uit gaan eten en drinken met 4 rechtersVrijdagavond na de les van Japans Recht zijn we op voorstel van onze professor recht iets gaan eten en drinken met 4 jonge Japanse rechters. Ik dacht dat het misschien een beetje stroef zou verlopen, maar dat was helemaal niet het geval. De rechters waren allemaal heel erg vriendelijk en na een pintje of twee waren ze helemaal in de stemming. Ruben en ik hebben het met de rechter die bij ons in de buurt zat onder andere gehad over milieuproblematiek, politiek en dergelijke. Ik heb ook goede reclame gemaakt voor België (zonder te liegen dan nog wel) en het lijkt erop dat we er binnenkort een nieuwe Japanse toerist bijhebben.
Voor 3000 yen, ongeveer 25 euro, kregen we een reeks van gerechten voorgeschoteld. Veel te veel om op te krijgen. Drinken was op eigen kosten. Aangezien het drinken redelijk duur is, leek het Ruben en mij verstandig om vrij weinig te drinken om centjes te besparen. Achteraf kregen we de indruk dat iedereen nogal door dronk en het een dure rekening zou worden. Misschien dat alles werd opgeteld en dan werd gedeel door het aantal aanwezigen? kwam opeens in onze hoofdjes op. Dan heb ik maar een tandje bijgestoken en nog een tweetal pruimenwijntjes gedronken. Achteraf bleek het drinken dan toch maar op de professor - die zelf ook wel genoeg pintjes ophad - zijn kosten te zijn (dat moet een dure rekening geworden zijn met die Britten die niet van stoppen weten...) Het was een heel erg gezellige boel en in België kan ik me niet voorstellen dat we eens gezellig met onze prof er ene gaan pakken!
mochi maken
Zaterdagvoormiddag waren we door een Japanse lagere school uitgenodigd om mee aan hun jaarlijkse "mochi maken gebeurtenis" deel te nemen. Mochi zijn rijstcakejes gemaakt van geplette rijst waar dan meestal nog iets aan wordt toegevoegd om het meer smaak te geven zoals o.a. zoete rode bonenpasta. Mochi maken is een gewoonte die vooral samengaat met nieuwjaar. Ze zijn redelijk plakkerig en moeilijk te eten. Rond de nieuwjaarsperiode zijn er geregeld incidenten waarbij ouderen stikken in een mochi...
Japanse vrouwen vormen de mochi / kindje plet de rijst
Eerst mochten we zelf helpen de rijst te pletten en nadien mochten we de geplette rijst tot een mooi bolletje omvormen, klaar om opgegeten te worden. Na een beetje uitleg over de manier waarop alles gebeurde, nam de vrijwilliger van dienst ons ook mee naar een klasje van ik denk het 5de of 6de leerjaar. Daar moesten we ons even kort voorstellen aan de kinderen. Zij mochten dan vervolgens aan ons allerlei vragen stellen. De kinderen waren er helemaal zot van omdat zij niet geregeld in contact komen met buitenlanders en ze er nu ineens 12 voor hun neus hadden staan.
Na een drietal uurtjes was het al afgelopen en gingen we naar huis met onze -gedeeltelijk zelfgemaakte- mochi. De vrijwilliger, die vorige keer ons ook had begeleid op het "ikeda matsuri", vertelde dat de volgende activiteit een okonomiyaki-festijn zou zijn rond de kerstperiode. Joehoe!!! Okonomiyaki is mijn favoriete Japanse eten dus dat kan niet meer stuk!
反省会 met de BPC
Niet veel later moesten we op school zijn waar we hadden afgesproken met Gachan van de backpackersclub om samen te vertrekken naar een andere campus van Kansai University boven op een berg. Daar is een studentenhotel waar studenten kunnen overnachten en eten voor een voordelige prijs in het teken van de universiteitsclubs. Wij zouden er dus ook een nachtje blijven.
Aangekomen hebben we eerst gegeten. Nadien was het de bedoeling dat alle leden van de club vooraan in een lokaal op een paar minuutjes (of seconden in sommigen hun geval) vertelden wat hun bevindingen in verband met de clubleiders - en activiteiten van het voorbije jaar waren. De conclusie was dat het leuk was, maar dat er jaar na jaar minder activiteiten worden georganiseerd en dat de inzet voor de club stilletjesaan vermindert. Niet getreurd want daarna werden de nieuwe verantwoordelijken voor het komende (school)jaar verkozen. De enige en echte clubleider werd Haku, de persoonlijke favoriet van de Belgjes.
Na al dat serieus gedoe was het weer tijd voor (een typisch Japanse) 飲み会 of drinkbijeenkomst te houden. We verzamelden ons allemaal in één van de kamers van de jongens en begonnen te praten, te lachen en te drinken. Voor Ruben zijn verjaardag, van een dagen daarvoor, hadden ze voor een leuk cadeautje gezorgd namelijk een eigen koperen flesje voor sterke drank in te doen. Ze waren ons wel vergeten te zeggen dat we onze eigen drank en snoepjes moesten meenemen dus zat er niets anders op dan cocktails te kopen in de automaten van het hotel (alles kan in Japan!!!). Tegen 3 uur 's nachts zijn Hilde en ik dan toch maar in ons bedje gekropen want de volgende dag zou weer een zware dag worden. Bovendien moesten we om rond zeven uur al opstaan om rond half acht een bus terug te nemen!
Hilde, Roos en Pia hun fukumusume-voorstelling
De Fukumusume werden al een tweetal weken geleden verkozen, maar op zondag werden ze aan het publiek en de media voorgesteld. Alle gekozen meisjes (40 Japanse, 2 Belgische, 2 Chinese en 1 Duitse) moesten zichzelf kort voorstellen en het beste van zichzelf geven (bijvoorbeeld een liedje zingen, viool spelen of een stukje drama spelen...). Sommige Japanse meisjes hebben zichzelf vrij belachelijk gemaakt door vals te zingen of te spelen, te vallen etc... en de presentator maakte het nog een stukje erger door er reacties op te geven. Onze twee Belgjes en de andere buitenlandse meisjes hebben het anders wel heel goed gedaan. Ik was heel blij dat ik er samen met Ruben, Chuuken en Cat was om hen te supporteren (en dat hebben we heel goed gedaan met ons spandoek van Kansai University en ons geroep als het hun beurt was). Na de voorstelling van de meisjes werden er 4 meisjes gekozen die dan de belangrijkste meisjes waren. De hele voorstelling heeft meer dan 3 uur geduurd!!
Hilde, Roos en Pia in kimono als fukumusume
Nadien zijn wij supporters nog gezellig katsudon gaan eten met ons viertjes en daarna zijn we nog langs een Duitse kerstmarkt gewandeld en voor heel even hadden Ruben en ik het gevoel dat we in België waren. Daarna kon ik niets anders meer doen dan terugkeren naar mijn kamer en slapen...
Dat noem ik nu een druk weekend