zondag, januari 21
Op z'n Japans
成人式 Seijinshiki - 8 januariOp 8 januari werden alle jongens en meisjes die tussen april 2006 en april 2007 twintig jaar geworden zijn gevierd. In elke district van het land wordt er dan een ceremonie gehouden waar alle twintigjaren uit dat district uitgenodigd voor worden. Ruben, Hilde en ik als jongsten bij de buitenlandse studenten en dus alledrie twintig jaar, werden er ook voor uitgenodigd.
Het was een leuke ervaring om duizenden Japanse meisjes in kimono te zien, maar voor het eerst voelde ik me een echte buitenlander want wij vielen echt wel uit de boot met onze casual kleding.
Japanse twintigermeisjes in kimono / taiko-optreden
De ceremonie zelf ging van start met een taiko-optreden door kinderen van de lagere school. Daarna werden er een aantal speeches gehouden door belangrijke mensen van het district. Wat me echt stoorde en nog maar eens bevestigde dat de Japanse jeugd een aantal jaren achterstaat op de onze is dat bijna niemand in de zaal zijn mond hield terwijl er mensen hen aanspraken en feliciteerden. De meisjes bleven maar giechelen en foto's met hun gsm trekken enzovoort. (Tot mijn grote ergernis!)
theeceremonie / koekjes bij de thee
De ceremonie duurde niet zo lang en daarna waren er nog een aantal kleine activiteiten te doen zoals mini-fotootjes trekken of theeceremonie...
Eigenlijk stelde de ceremonie niet zo veel voor, maar ik ben toch heel blij dat ik heb kunnen meemaken hoe de overgang naar de 'adolescentie' hier gevierd wordt.
十日戎祭り Tooka Ebisu Matsuri - 9 januari
Van 9 tot 11 januari gaat jaarlijks het Tooka Ebisu festival door in het Imamiya Ebisu schrijn in Osaka. Ongeveer een miljoen mensen (vooral mensen in de zakenwereld) zakken af naar het schrijn in de hoop dat hun zaak dan een commercieel succes zal worden het komende jaar.
De bedoeling is dat je bij een geluksmeisje (fukumusume) prulletjes koopt die je door hen aan een bamboetak laat hangen (want dat zou geluk brengen) en hoe meer van die prulletjes je aan je tak hebt hangen, hoe meer succes je zaak zal hebben (althans dat gelooft men graag). Zo'n prulletje kost 10 euro per stuk en veel mensen kochten ze allemaal (10 stuks) dus je kanje wel voorstellen hoeveel geld dat opbrengt!
inkom van het schrijn / geluksmeisjes
Aangezien Roos, Hilde en Pia geluksmeisjes en Ruben en Chuuken geluksjonges (takken uitdelen en wisselgeld aan de meisjes geven) waren geworden was het niet meer dan normaal dat ik ze ging bezoeken op het festival. Dus op de eerste dag van het festival besloten Cat, Tinne en ik hen te gaan opzoeken. Het was heel leuk om hen aan het werk te zien. Het was bovendien de eerste keer dat de tempel ook buitenlandse jongens en meisjes liet deelnemen dus ze kregen heel veel aandacht van het publiek en de media en zijn op tv en in de krant verschenen!
ik, Cat en Tinne / Hilde, Roos, Pia, Chuuken en Ruben aan het werk
Wat je toch allemaal meemaakt als buitenlandse student in Japan, ongelooflijk he!
Posted by tummyfish at 05:01
3 comments
zondag, januari 14
Eerste zonsopgang van 2007
(twee weken te laat waarvoor mijn excuses)Toen we nog in Matsumoto waren om kerstmis te vieren, kregen we van Gachan van de backpackersclub een mailtje waarin ze vroeg of wij Belgjes niet mee op een originele manier nieuwjaar wilden vieren. In haar mailtje stond dat we een berg in Kobe zouden beklimmen (Rokkou: de berg die we bij ons vorig avontuur nog moesten beklimmen maar niet in geslaagd waren, of een andere berg waar we de kanji niet van konden lezen) en op de top de volgende dag van de eerste zonsopgang van 2007 zouden genieten. Aangezien we nog niets anders gepland hadden en dit ons wel een leuk voorstel leek, zijn we er natuurlijk op ingegaan.
Waar de leden van de club goed in zijn, is ons voor verrassingen laten staan. Bij elke activiteit hebben we het zitten; dus ook bij deze. We wisten dus enkel dat we een berg gingen beklimmen en wat we nodig hadde: een slaapzak, een matje, eten, kleding om je warm te houden, iets om te eten en dat was het zowat...
We hadden met de deelnemers afgesproken in de box van de club (een plaats waar al het
materiaal ligt) en daar bleek dat we nog andere dingen moesten meenemen zoals een kommetje om uit te eten, stokjes, ... maar wij wisten niet dat er gekookt zou worden aangezien ons verteld was dat we ons eigen eten moesten meenemen.Na een tijdje rommelen in de box: tenten, slaapzakken, matjes, gasvuurtjes en dergelijk ingepakt te hebben konden we dan eindelijk vertrekken en aan ons groot avontuur beginnen; althans dat dachten we.
We zouden tevoet naar het station gaan, maar ondertussen waren we al langs een station gepasseerd dus dat kon niet kloppen. Nu bleek dat we eerst naar de supermarkt gingen om drank te kopen en daarna nog ergens gingen eten (het werd Mos Burger, de Japanse variant van McDonalds); de zoveelste verrassing dus. Wij hadden immers al wel gegeten en inkopen gedaan. Nuja...
Rondhalf tien' s avonds konden we dan eindelijk vertrekken en Ruben, Hilde en ik gingen ervan uit dat we Mount Rokkou zouden beklimmen... Nu bleek echter dat die andere berg in het mailtje (waarvan we de kanji niet konden lezen) Mount Maya was (680 meter). Die hadden we al een keer beklommen. Nu bleek dat Mount Rokkou (970 meter) te vermoeiend zou zijn voor onze ferme clubleden omdat ze zware rugzakken hadden met tenten in; dus dan maar Mount Maya. Op een flink uurtje waren we op de top. Hilde was er niet goed van want zij keek er erg naar uit om nu eindelijk die Mount Rokkou te kunnen overwinnen aangezien wat ons vorige keer niet gelukt was en aangezien we nog een zee van tijd hadden tegen dat de zon opkwam...
Kingyo en Gachan / ik, Hilde en Ruben
Eens op de top was het eerst tijd om de tenten op te zetten. Vervolgens maakten we toshikoshisoba (een specialiteit met nieuwjaar) maken: heel lekker ook al was het uit pakjes! Daarna was het bijna nieuwjaar dus gingen we naar het uitzicht over de stad kijken terwijl we aftelden. Nog veel andere Japanners waren op hetzelfde idee gekomen, en aangezien de top ook per auto te bereieken is, waren we daar denk ik met zo'n 35 Japanners en wij buitenlanders. De aftelling was echter geen big deal. Wij hadden gedacht dat de Japanners ook luidop zouden aftellen en dan zouden juichen wanneer het nieuwjaar werd, maar daar was niets van waar. Eigenlijk is het vrij onopmerkelijk nieuwjaar geworden, al was er wel vuurwerk in de verte om van te genieten.
ik en Hilde / toshikoshisoba / Ruben proeft
Niet veel later gingen we aan de tafels in de buurt van de tenten zitten om mochi te eten en umeshu te drinken. Eigenlijk hebben mochi zonder vulling helemaal geen smaak en ben ik er dus ook geen fan van, maar omdat het nieuwjaar was en onze Japanse vrienden die dingen met veel liefde gemaakt hadden, hebben we er toch een aantal gegeten. Het was echt wel koud daar op de berg en na een tijdje dachten we dat als we zouden slapen we het wel warm zouden krijgen. Rond 2 uur besloten we dan te gaan slapen, maar tot onze teleurstelling was het absoluut niet warm in de tent. De tent zelf beschermde ons gewoon tegen de wind en de slaapzak was verre van dik genoeg om ons het warm te doen krijgen. Eigenlijk hebben Hilde en ik het grootste deel van de nacht wakker gelegen en liggen bibberen terwijl Ruben om een of andere vreemde reden als een beer heeft geslapen.
Rond 6 werden we "wakker" gemaakt want het was eindelijk zo ver! De eerste zon van 2007 zou opkomen. Het was absoluut prachtig om te aanschouwen, maar het duurde wel een tijdje eer de zon te zien was en door het tekort aan slaap en de koude werd ik wat ongeduldig! (kan je je inbeelden) Maar rond 7 uur was de zon op en het was gewoonweg adembenemend!
De fotos zijn hier wel het bewijs van denk ik...
Daarna was het tijd om de tenten en onze rommel die we de vorige avond hadden achtergelaten op te ruimen. Natuurlijk dachten Ruben, Hilde en ik dat we als leden van een outdoorclub de berg te voet zouden afdalen, maar onze Japannertjes waren moe en argumenteerden dat er geen tijd was dus namen we de kabellift die meer dan 5 euro kostte! Daar waren wij Belgjes eventjes niet goed van... maar geen tijd om daar lang bij stil te staan want meteen na de "afdaling" gingen we een tempel in Kobe bezoeken en daar lieten de meeste mensen hun geluk voor het nieuwe jaar voorspellen.
Het was een onvergetelijke ervaring om nieuwjaar op deze manier gevierd te hebben en dit zal me de denk ik de rest van mijn leven bijblijven. Ik kan dus op zijn minst zeggen dat ik de leden van de club zeer dankbaar ben dat ze ons uitgenodigd hebben en dat we nieuwjaar op een zéér Japanse manier hebben kunnen vieren.
Hier moet ik toch nog wel aan toevoegen dat ik iedereen in België ook zeer dankbaar ben voor al de kaartjes, mailtjes, cadeautjes, briefjes en lieve woorden die ik hier aan de andere kant van de wereld ontvangen heb. Jullie gaven mij het gevoel dat ik niet vergeten ben en dat vind ik heel belangrijk. Ik zie jullie allemaal heel graag!