vrijdag, oktober 27
pannenkoeken, bowling, matsuri, karaoke enz...
Het is een leuke, gevulde en vermoeiende week geweest. Zoals gewoonlijk heb ik weer te lang gewacht met het updaten van mijn blog waardoor het een samengevatte samenvatting zal worden, mijn excuses daarvoor.zaterdag 21 oktober
Hilde en ik hadden onze roommates en nog enkele andere meisjes beloofd om echte Belgische pannenkoeken te maken. Daarvoor moesten we eerst een reeks ingrediënten gaan halen in de supermarkt zoals suiker, bloem, melk, eieren, roomijs, chocoladesaus,... en dan was het meteen aan de slag. Tegen de middag hadden we samen zeker een 50 tal pannenkoeken gebakken. Die geur was hemels!!! Aoi, Chiyori , en Yon Son (een Koreaanse) waren de eersten om mee te genieten van dit lekkers. De volgende dag zou het de beurt zijn aan de Amerikaanse meisjes.
Na het pannenkoekenfestijn moesten Hilde en ik ons haastten naar de bowling want daar hadden we om 3 uur afgesproken met wat leden van de backpackersclub waar we bij aangesloten zijn. Ik had een doodgewone leuke bowling verwacht zoals in België, maar neenee in Japan gaat het er heel anders aan toe. Je schoenen moet je uit een machien halen; je steekt er klein geld in, duidt je maat aan en voila... Er zijn bowlingballen van Hello Kitty en Mickey Mouse bijvoorbeeld. En wat de bowling zelf betreft is het de bedoeling dat je een masker of een pak aandoet terwijl je bowlt (al doet niet iedereen dat). Na een tijdje werd het opeens donker in de zaal en werden de zijkanten van de banen verlicht. Wie gedurende die 10 minuten een strike gooide, kreeg een verrassing. Wat een leuke bowling!
Hilde en ik / Motoki en Kamei / Haku
Na de bowling dachten Hilde, Ruben en ik dat we iets kleins gingen eten, zo hadden we het toch begrepen. Maar het bleek een heuse bijeenkomst te zijn van de club met ook oud-leden en daar hoort ook een nomikai bij of drinkbijeenkomst. Dat betekende dat we met een 40 tal man voor 25 euro per persoon zoveel konden drinken als we wilden en bovendien een hele reeks gerechtjes kregen voorgeschoteld. Ik twijfelde wel even of ik wilde meegaan want 25 euro is niet niets en ik zat al vrij krap bij kas, maar het was voor ons drie Belgjes de ideale kans om de mensen van de club beter te leren kennen. Ze hadden ons gesplitst zodat we de kans niet kregen om Nederlands te spreken en we ons de hele tijd moesten redden in het Japans. De bijeenkomst duurde wel maar een drietal uurtjes. Tegen half 10 was iedereen buiten.
Aaya, Motoki en Ken / ik en Aaya
Het was dus een plezierige en geslaagde dag.
zondag 22 oktober
Zondagmorgend werden de meisjes op de dorm om 9 uur 's morgends gewekt door het helse gevarenalarm. Dit betekende dat er een brand-en aardbeving drill op de planning stond. Snel mijn kleren aan en naar beneden. Daar was er een moeilijke, onverstaanbare wanneer je net uit je bed bent, Japanse uitleg over dergelijke situaties en ik werd gevraagd om het even snel naar het Engels te vertalen. Dat was echter muri of onmogelijk.
Een half uurtje later aten we de rest van de pannenkoeken op met wat hongerigen en dan keken we met de Amerikaanse meisjes naar het vervolg op Ocean's 11 die we vrijdag hadden gezien, namelijk Ocean's 12 (die me niet helemaal duidelijk was zo vroeg in de morgend).
de moedige, deelnemende jongens / in de wind
Nog wat later was het tijd om met alle buitenlandse studenten te vertrekken naar Ikeda waar het aki matsuri of herfst-festival werd gehouden. Het was de bedoeling dat de jongens een draagbaar schrijn of mikoshi droegen van 3 ton met een vijftigtal-man, wat dus wel vrij zwaar is. In het schrijn zitten 4 kinderen - die 4 goden voorstellen - die een taiko of Japanse drum bespelen. De jongens moesten de 4 goden in het draagbaar schrijn naar het stadsschrijn brengen (en terug). Op zich was het niet zover wandelen, maar als je beseft dat elke jongen een 60-tal kilo (of veel meer voor de grotere jongens zoals Ruben) op hun schouders dragen, en het schrijn bovendien op een steile berg ligt, krijg je wel wat sympathie voor die arme sukkelaars. De meisjes daarentegen mochten er gewoon langs lopen om te supporteren en foto's te trekken (zo hebben we het graag). Er was wel sake voorwien om het harde werk wat te verlichten en na het eigenlijke festival kon iedereen genieten van een overvloed bier (niet aan mij besteed) en lekkere sushi.
Tinne、Roos, Brian en ik / het te dragen schrijn
Het was een hele leuke en vooral gekke groep met al die jongens en (Koreaanse) meisjes in de wind. Het was ook een leuke manier om elkaar wat beter te leren kennen. De sfeer was heel aangenaam met overal drumgerommel, lichtjes, schattige kindjes en gelach. Er was lekker eten en drinken en dus... Met andere woorden: een dikke meevaller!
De rest van de week ben ik twee keer naar de karaoke geweest, een keer in het thema van het vak "populaire cultuur" (dat kan enkel in Japan) en ook woensdagavond wanneer Peter en Caroline - twee Belgjes die een jaar aan Osaka Gaidai studeren - voor een van de eerste keren van hun afgelegen berg afdaalden naar het iets meer bevolkte en beschaafde Suita. Het was een gezellige boel, ik heb vooral ontdekt 1) dat Rick, een Amerikaanse jongen, geweldig goed kan zingen en 2) dat Michael goed kan schreeuwen in de zin van roepen.
Hilde en Caroline / CAT en ik
Dinsdagavond heb ik met CAT (Christine) een echte vrouwenavond gehad. De aanleiding was dat haar moeder haar een grote doos vol chocolade had opgestuurd (bijna 4 kilo) en ze doodgewoon mij kwam vragen of ik ook geen stukje wou. Natuurlijk kon mijn geluk niet op en stelde ik voor om het ineens goed te doen: dit hield in om meisjesfilms zoals "Dirty Dancing 2" en "Moulin Rouge" te zien terwijl we chocolade aten en bijhorende chocolademelk dronken (klinkt hemels, niet?)
Dat was het zowat voor deze week. Voor alle foto's klik hier.
Nog spannende, interessante of doodgewone dingen gebeurd in Belgie?
Let me know!
veel groetjes en knuffels uit Osaka
PS: zondag staat er een flinke bergwandeling van 55 km op de planning. Jullie denken toch aan mij he?
2 Comments:
zo veel leuke dingen die ge daar elke dag doet!
en dan nog eens chocolade krijgen (of toch opeten in ieder geval). die zal u wel genoeg energie geven om zondag uw zware tocht tot een goed einde te brengen.
good day,
kenpowk
Dag Judith, Het is Marjo hier, nu op het kerstfeest dat bij jullie thuis doorgaat. Sorry dat ik nog niets van me heb laten horen. Druk en elke keer weer dat adres vergeten. Niet echt een goed exkuus dus. Ik zie dat je wel heel veel leuke dingen meemaakt en vooral in Japanse cultuur ondergedompeld wordt, al is er ook veel internationaal contact. Zo wordt de wereld klein he. Wat ik zeker herken, al ben ik nooit in Japan geweest, zijn de V-tekens die iedereen op de foto schijnt te moeten maken. Waarom is dat eigenlijk? Is dat nog iets van de Amerikanen van in de tweede wereldoorlog? Geniet er maar verder van. Ik hoor het later wel. Daag, Je Peter
Een reactie posten
<< Home