maandag, november 13
秋合宿 - herfstkamp te Nara
In de vroege morgend van 9 november (7 uur) namen we - alweer de backpackersclub - de trein naar Nara. In Nara zouden we een 秋合宿 of herfstkamp houden. Ik had een beetje bang dat het zoals een scoutskamp uit mijn kindertijd zou worden: domme spelletjes spelen, samen eten maken en slecht slapen. Maar gelukkig was het zo helemaal niet!!9 november
Aangekomen in Takanohara, vlakbij Nara, kregen we een planning die tot in de kleinste details gepland was, typisch Japans. Van het uur (en de minuten) dat we de trein of bus namen, tot het uur dat we naar de winkel gingen en zelfs het uur dat we in bad moesten en gaan slapen! Daarna vertrokken we naar de YMCA herberg, waar we 2 nachten zouden verblijven, om onze spullen af te zetten. Op de planning stond dat het 40 minuten wandelen zou zijn tot daar, maar het duurde minder lang dus de planning klopte al niet meer --> ramp! Nadat we alle voorbereidingen getroffen hadden konden we aan onze eerste activiteit van het kamp beginnen te Nara!
ik en een hert / herfstgevoel
Het concept was een beetje dat van Peking Express: we werden verdeeld in teams en we moesten als eerste op een bepaalde bekende plaats in Nara geraken. Om daar te kunnen geraken moesten we een paar raadseltjes oplossen en een paar opdrachten vervullen wat best komisch was. We moesten bijvoorbeeld een Japanse spreuk die op niets sloeg op 3 minuten vanbuiten leren en een teamlid tekenen (ik had mezelf getrokken). Mijn team was uiteindelijk maar derde. Een belangrijke reden daarvoor is dat Nara bekend is voor het rondlopen van herten, OVERAL zie je hertjes!! Op straat, rond de tempels, in parkjes.... Ik kon het natuurlijk niet laten om ze voortdurend te aaien en er foto's van te nemen waardoor mijn team wat vertraging opliep.
mijn team / de grote Boeddha of daibutsu / ik en een hertenmuts
Onderweg passeerden we ook de Toudaiji, een zeer bekende Boeddhistische tempel, waar we tijdens de lessen Oost-Aziatische Kunst en Geschiedenis van Japan al veel over hadden gelezen en gestudeerd. Het was de moeite om deze eens in het echt te kunnen zien. onze opdracht daar was om door een gat - de grootte van de neus van de grote Boeddha die daar staat - te kruipen en er een foto van te nemen, heel grappig!
toudaiji / Ruben kruipt door het gat (scary)
Na het spel gingen we picknicken op de top van een berg en waar het zicht op de stad prachtig was. Het zonnetje scheen en iedereen was gelukkig. Na een uurtje of twee daalden we de berg weer af en was het tijd om terug naar de herberg te gaan. Terug aangekomen kookten de Japanners Nabe, een stoofpotje, voor iedereen. Heel lekker! Daarna stond er niets meer op de planning buiten een bad nemen en slapen en dus gingen bij iedereen de lichten ten laatste uit om 11 uur 's avonds.
10 november
Op de planning stond dat we moesten opstaan om 6 uur, eten om kwart na 6, al onze spullen inpakken om 7 uur en dat we zouden vertrekken om 8 uur. Ik persoonlijk heb voor al die zaken samen maximum 45 minuten nodig, maar de Japanse meisjes op mijn kamer daarentegen niet en stonden dan nog maar een half uur vroeger op, namelijk om half 6!!! Om half 7 was ik al met alles klaar en moest ik dus nog anderhalf uur wachten...
op de bus / moedige bergbeklimmers
Om 8 uur vertrokken we naar de busstop en om 9 uur namen we daar de bus naar een plateau waarvan ik de naam vergeten ben. We kwamen aan om 11 uur. We moesten nog een klein beetje klimmen naar het plateau zelf en eens daar was het adembenemend mooi! Ik hield mijn hart al vast toen ik zag dat er op het plateau nog een enorm steile berg was en ik hoorde dat we die ook zouden beklimmen. Achteraf bleek echter dat dat enkel voor de vrijwilligers was. Maar ergens wist ik dat het uitzicht vanop die berg fantastisch moest zijn en wilde ik eigenlijk toch nog wel een effortje doen.
En het was inderdaad zo, het uitzicht was adembenemend!! Daarboven op de top zaten we dan nog even na te puffen van de beklimming, onigiri of rijstballen te eten die de hogerejaars voor ons gemaakt hadden en van het zonnetje te genieten! Heerlijk in zo'n omgeving! Een half uurtje later begonnen we aan de daling waarna we beneden nog even konden rusten alvorens we weer de bus terug namen.
Terug op de herberg was het tijd voor BISTRO!! We werden op voorhand al verdeeld in bistroteams en elk team moest een aantal gerechten bereiden. De bedoeling was dat je de lekkerste gerechten maakte en die werden beoordeeld door de oudste leden van de groep en op het einde van de avond werd er dan een winnaar gekozen. Mijn team (Ken, Ojou, Kingyo, Nori en Yoshinobu en ik) maakte als voorgerecht een slaatje in een paprika met daarbij gyouza met in de plaats van vleesvulling een rijstvulling; als hoofdgerecht okonomiyaki en als nagerecht pannenkoeken gevuld met banaan en chocolade (mijn taak). We werden derdes!
mijn kookteam / onze gerechten
Na dat iedereen klaar was, mochten we bij alle teams gaan proeven van het eten. Het winnende team had een peperkoeken huisje en dorp gemaakt van snoep en koekjes en chocolade dat bij iedereen in de smaak viel!! Natuurlijk krijg je van zoveel eten en snoep een volle maag, maar het was nog niet gedaan want daarna volgde een heuse 飲み会 of drinkbijeenkomst met drinken en eten à volonté!! hiphoi!! Ik drink niet graag bier of wijn, maar in de winkel hadden Ruben en ik Japanse pruimenwijn en mangolikeur gevonden wat allebei zeer lekker was!
Op de nomikai vierden we ook Ken, de clubleider, zijn 21ste verjaardag. De meisjes hadden voor een cake en "crackers" (dingetjes die een knallend geluid maken als je aan een touwtje trekt) gezorgd wat leuke sfeer verzekerde!!
Ruben en ik hebben ons een tijdje bezig gehouden met een linkspelletje - waarbij je een woord zegt en de andere dan het eerste woord moet zeggen dat in hem opkomt - maar na het woord "architectuur" ben ik in slaap gevallen...
een beetje in de wind / de hele groep
De volgende dag was het gewoon inpakken en terug naar kot keren.
PS: vandaag ben ik precies 2 maanden in Japan. Ik moet toegeven dat ondanks alle leuke dingen die ik hier doe, ik jullie allemaal heel erg mis vanaf dat ik een moment niets te doen heb. Laat al die mailtjes, kaartjes, briefjes en comments dus maar blijven komen! Jullie zijn de besten en ik mis jullie!
5 Comments:
Tziet der daar weer heel plezant uit! Ik moet zegge, de herfst hier in Japan ligt me wel, lekker zonnig en warm in den dag! Dienen bananepannekoek ziet der heerlijk uit, als ge es langstkomt eis ik wel zo es ene te moge proeve ;)
Het beste nog daar in Osaka!
groetn uit Matsumoto
zucht .. maar een derde plaats met het koken??? aiaiaia :p hoe kan da nu. neway, toch flink gedaan. weeral veel te sportief bezig geweest ook hé. Maar ge houd het daar wel uit zo te zien .. zoveel is zeker. Zou ik ook wel kunnen met zo een schoon herfstweertje. Hier is het andere koek zenne .. sewwes op de fiets door de gietende regen. Ik kijk er al naar uit. Maar goe ... have fun :)
dag judith,
amai da ziet er allemaal lekker en leuk uit zenne.
zijt ge wel zeker da ge ons mist soms?
ik hoop da als je terug bent da je sushi en maki kan maken, dan kan je dat eens doen voor ons.
groetjes ruth
Hallo Judith,
ik merk dat je voldoende alternatieven hebt voor de chocolade met al die gastronomische fijnproeverijen. geniet ervan maar zie dat je in de stappersclub actief blijft.
Duffelse groetjes van Ronny
hey Ruth,
natuurlijk ben ik zeker dat ik jullie mis af en toe!! daarom ben ik ook heel blij met je comment!
makizushi maken is helemaal niet zo moeilijk, het is in Belgie enkel moeilijk om aan verse vis te geraken!! maar wanneer ik terug ben zal daar zeker voor gezorgd worden!!
kus en knuffel
Een reactie posten
<< Home